Sahasrara czakra. Patrycja Gawlińska

Sahasrara jest ponad wszystkim a jednocześnie jest właśnie tutaj. Jest kulminacją wzrostu poprzez pozostałe czakry. Jest ukoronowaniem ekspansji świadomości. Moc pozostałych czakr nie wynika z nich samych, ale pochodzi z sahasrary.

Sahasrara zwana też czakrą korony to najwyższa z czakr. Jest najbardziej tajemniczą, najtrudniejszą do poznania i opisania. Według niektórych tradycji, właściwie nie jest to czakra, gdyż w przeciwieństwie do pozostałych ośrodków energetycznych jest poza sferą psychiki i poza doświadczeniem zmysłowym. Dlatego też nie jest wiązana z żadnym ze zmysłów i elementów. Ma reprezentować wyższą świadomość.

Barwa: przedstawia się ją w kolorze fioletu czy bieli, jednak trudno przypisywać jej barwę skoro jest poza doświadczeniem zmysłowym.

Umiejscowienie w ciele: wierzchołek głowy, bywa utożsamiana z przysadką mózgową.

Mantra: nie ma. Wiąże się ją z absolutną ciszą.

Jantra: nie ma przypisanego symbolu graficznego. Określa się ją jako lotos o tysiącu płatkach, ponieważ sahasrara dosłownie tłumaczy się jako „tysiąc”. Jednak znaczenie tego słowa jest szersze i nie oznacza tej konkretnej liczby a ogrom, a właściwie nieskończoność.
Do sahasrary można „dotrzeć” poprzez ajna czakrę. Kiedy ta druga funkcjonuje właściwie można doświadczyć wszystkiego, co dzieje się dzięki sahasrara. Według ezoterycznej wiedzy jogicznej, tak długo dopóki dobrze funkcjonuje związana z ajna czakrą szyszynka, można mieć wpływ na funkcje przysadki mózgowej. Jednakże u większości osób już w wieku dziecięcym zaczyna się proces degeneracji szyszynki. Dzięki technikom jogicznym jak np.: trataka czy shambhavi mudra ma być możliwe zregenerowanie szyszynki i utrzymanie jej w dobrym stanie. Wraz z dorastaniem, z czym wiąże się dojrzewanie płciowe, wzrasta świadomość seksualna i zmysłowa, utwierdza się tożsamość i odrębność „ja”, wzmacnia się przywiązanie do własnego wyobrażenia o siebie i świecie. Traci się poczucie jedności ze wszystkim, a także można utracić kontakt z duchowością.

To właśnie przez iluzję i przywiązanie blokowana jest droga do sahasrary.

Kiedy nie ma blokad energetycznych, kiedy jest harmonia na poziomie wszystkich czakr, wtedy zaczyna się samorealizacja lub samadhi. Przestaje istnieć indywidualne „ja” oraz dualizm, a pojawia się uczucie pełni, jedności ze wszystkim oraz klarowne postrzeganie rzeczywistości i wolność od iluzji. W sahasrara przekraczane są wszelkie ograniczenia i dwoistości.

Każda ze ścieżek rozwoju na swój sposób opisuje to doświadczenie. Niektórzy nazywają to nirvaną, samadhi, inni oświeceniem czy niebem.

Praktyka:

Odpuszczanie. Ta umiejętność oraz nie przywiązywanie się daje możliwość swobodnego przepływu energii.

Polecane asany:

shirshasana/ardha shirshasana – uwaga na przepływie energii przez nogi wzdłuż tułowia do sahasrara oraz na efekcie sublimacji niższej, seksualnej energii. Jeśli są przeciwwskazania do stania na głowie, wtedy można wykonywać pozycje o podobnym działaniu, wskazane przez nauczyciela.