Pranajama – wprowadzenie
Nadi Sodhana Pranayama in Ganga river, autor: José Antonio Morcillo Valenciano
Pranajama oznacza rozprzestrzenianie, rozszerzanie siły witalnej (prana = siła witalna, ajama = rozszerzanie, rozciąganie). Siła witalna to substancja zapewniająca życie wszystkim ludziom, umiejscowiona jest w centrum ciała, skąd nieustannie przemieszcza się po całym jego obszarze, mogąc również wydostawać się na zewnątrz.
Dlaczego regulacja przepływu prany jest ważna?
Jeśli wszystko przebiega właściwie, cała ilość prany umiejscowiona jest wewnątrz organizmu, energia jest skumulowana w ciele, a my czujemy się dobrze. To, że występują u nas zaburzenia w jej przepływie można poznać po tym, że jesteśmy apatyczni, przygnębieni, zagubieni, mamy depresję.
Ćwiczenia pranajamy, najkrócej rzecz ujmując, pomagają udrożnić przepływ siły witalnej tak, aby krążyła w obrębie całego ciała, nie „wyciekając” na zewnątrz i nie rozpraszając się.
Prana-Oddech-Umysł
Stan naszego umysłu odzwierciedla jakość przepływu prany w ciele. Ale to nie koniec zależności. To, co dzieje się w naszym umyśle wpływa również na to, jak oddychamy – osoba zdenerwowana raczej nie oddycha spokojnie, a zrelaksowana i zadowolona nie sapie nerwowo. Z drugiej strony, zapanowanie nad oddechem może pomóc w ujarzmieniu naszego umysłu (co dobrze ilustruje rada „opanuj się, weź kilka głębszych oddechów.”). Łącząc powyższe zależności możemy dojść do wniosku, że oddech jest narzędziem wpływu na stan umysłu, a więc i przepływu prany w ciele.
Rola pranajamy w przygotowaniu do medytacji
Poszczególne rodzaje, formy i techniki pranajam (o czym więcej w kolejnych postach) mają na celu ujarzmienie umysłu, poprzez zmuszenie go do podążania za oddechem. Jeśli to się powiedzie, umysł stanie się skoncentrowany, a więc i gotowy do medytacji. Jak pomóc rozbieganemu umysłowi w uzyskaniu potrzebnego stopnia koncentracji? Jest kilka środków wykorzystywanych w określonych pranajamych. Należą do nich: bandhy, afirmacje, wizualizacje, dźwięk, mantry, intencja, punkty i ośrodki energetyczne w ciele.
Odpowiednie ustawienie ciała – połową sukcesu
Gdy siadamy do wykonania pranajamy musimy uwzględnić 3 najważniesze kwestie: wygodę, konieczność bezwysiłkowego zachowania prostego kręgosłupa oraz przewidywana długość praktyki. Wachlarz możliwości jest szeroki, poczynając od bardziej wymagających ułożeń takich jak padmasana (lotos), virasana (pośladki ułożone są pomiędzy rozsuniętymi stopami, nogi są zgięte, kolana razem), vajrasana (siadamy na piętach), idąc przez prostsze warianty siadów, do których należy siddhasana (jedna pięta jest przy kroczu, druga znajduje się obok) i sukhasana (zwykły siad skrzyżny), kończąc na siadzie na krześle. Pominięcie elementu doboru odpowiedniego ustawienia ciała może skutkować dyskomfortem, a przez co również utratą możliwości koncentracji (uwaga będzie uciekać do drętwiejących kończyn, bólu, albo będziemy zapadać się i zasypiać).
Bibliografia:
- W sercu jogi. Ćwiczenia dla ciała i ducha. T.K.V.Desikachar, wyd. Septem
- Pranajama. Sztuka i nauka zatrzymania umysłu, e-book autorstwa Macieja Wieloboba
Najnowsze komentarze