Ajurweda jako metoda wspomagania salutogenezy. Cz. III. Aleksandra Mróz

Tak więc poczucie koherencji stanowi konstrukt złożony z trzech wymiarów: poczucia zrozumiałości, zaradności i sensowności.¹³ Odrobinę upraszczając, poczucie spójności jest wyrażane przez jednostkę, gdy:

• potrafi ona zrozumieć otaczający ją świat (jest on poukładany, zgodny), rozumie również w szerokim kontekście problemy i obciążenia, które ją dotykają (zrozumiałość),

• jest przekonana, że życie dostarcza jej zadań, które potrafi rozwiązać. Posiada również zewnętrzne i wewnętrzne zasoby, którymi może się posłużyć, by pokonać problemy (zaradność, sterowalność),

• uważa, że wysiłek jest ważny dla jej życia oraz że warto angażować się na rzecz różnych projektów i celów (sensowność).¹⁴

Wszystkie trzy przejawy przedstawia poniższy rysunek.

Źródło: Opracowanie własne na podstawie rysunku na stronie: http://www.selfnessblog.ch/2011/01/thema-gesundheit-durch-selfness/ [Data dostępu: 11.05.2012.]

Każda jednostka ma swój indywidualny poziom poczucia koherencji i od niego będzie zależeć, w jaki sposób radzi sobie w życiu, jak postrzega przeżywane doświadczenia i jak na nie reaguje. Poczucie koherencji można zbadać za pomocą stworzonego przez Antonovsky’ego kwestionariusza orientacji życiowej.